Love grows (Where my Rosemary goes) is de debuutsingle van Edison Lighthouse. Van die muziekgroep verscheen geen enkel studioalbum, wel volgden in de loop der jaren meerdere verzamelalbums.

Het nummer is geschreven door de liedjesschrijvers Tony Macauley en Barry Mason. Volgens een interview in 2003 was het nummer in eerste instantie bedoeld voor The Grass Roots met Rob Grill, maar zij weigerden het. De band die het opnam bestond uit een aantal bijeen gebrachte studiomuzikanten met als eerste zangstem Tony Burrows. Het lied werd een dusdanig plotseling succes, dat voor de optredens in Top of the Pops nog een podiumband bijeengebracht moest worden. Zo kon het voorkomen dat voor de diverse edities van Top of the Tops Burrows steeds met een andere achtergrondband het lied stond te vertolken. Bijkomend probleem was dat Burrows destijds ook met bijvoorbeeld Brotherhood of Man in Top of the Pops stond. De British Broadcasting Corporation vond dat dusdanig verwarrend dat zij Burrows een tijd lang geheel uit het programma bande.

Love grows werd in diverse landen een eendagsvlieg. Het nummer is een aantal keren gecoverd. Uschi Glas zong het als Wenn dein Herz brennt, Anni-Frid Lyngstad als Dår du går lämnar kårleken spår. Verder waren er duetuitvoeringen van Grant & Forsyth en Mac & Katie Kissoon. Voorts is het te horen in de films Shallow Hal, Little Manhattan en in de serie The Sopranos.

Klik hier om te zien welke andere nummers uit 1970 de Top 2000 haalden.

Het nummer Love grows (Where my Rosemary goes) van Edison Lighthouse stond in 1999 voor het eerst in de Top 2000, toen op nummer 1775. Het nummer stond slechts 2x in de lijst. De hoogstbehaalde positie ooit was nummer 1775.